آشنایی با سه پروتکل پرکاربرد شبکه

پروتکل ICMP یا (Internet Control Message Protocol)

این پروتکل یکی از ۳ پروتکل محبوبی است که در این مقاله آموزشی قصد داریم آن را مورد بررسی قرار دهیم. به طور کلی پروتکل ICMP یکی از پروتکل‌های پرکاربرد دنیای شبکه می‌باشد که تقریبا در زمان راه اندازی شبکه و VOIP بسیاری از سازمان‌ها نیاز دارید تا از آن کمک بگیرید. این پروتکل در لایه پنجم یا همان لایه‌ی شبکه قرار گرفته و در راستای خطایابی در ارتباط بین کامپیوترها‌، هاست و روترها استفاده می‌شود. پروتکل ICMP تنها مسئول ارسال پیغام‌های کنترلی و گزارش خطا می‌باشد که در بسته‌ی IP جاسازی شده و شماره مشخصه‌ی آن باید در فیلد پروتکل سرآیند بسته‌‌‌ی IP مشخص شود.

یکی از مهم‌ترین وظایف پروتکل ICMP ارسال پیام یا درخواست و دریافت جواب از سیستم‌های دیگر می‌باشد. ابزار PING یکی از این دستور‌هاست. برای استفاده از دستور PING می‌توانید این دستور  را به همراه IP مقصد مورد نظر در صفحه‌ی CMD ویندوز یا محیط کامندی سیستمی که از آن استفاده می‌کنید تایپ کنید. برای مثال کافیست وارد کنید:

Ping 192. 168.1.20

پس از اجرای این دستور ممکن است با پاسخ‌های متفاوتی مواجه شوید. برای مثال اگر مقصد مورد نظر شما به درستی پینگ شده و ارتباط برقرار باشد پاسخ زیر به شما نمایش داده می‌شود:

Reply from 192.168.1.20 : bytes = 32 time 198 ms TTL=50

پاسخ فوق بدین معنی است که پاسخ از این آدرس دریافت شده و حجم بسته ارسالی ۳۲ بیت بوده و مدت زمان دریافت پاسخ ۱۹۸ میلی ثانیه می‌باشد. برخی دیگر از پیام‌هایی که ممکن است آن را دریافت کنیددر جدول زیر آورده شده است.

پروتکل ARP یا (Address Resolution Protocol)

پروتکل ARP یکی دیگر از سه پروتکل پرکاربرد شبکه می‌باشد که به عنوان یک کارشناس شبکه که قصد راه اندازی و پیاده سازی شبکه سازمان‌ها را دارد باید با آن آشنایی داشته باشید. به طور کلی از آنجایی که این پروتکل متعلق به لایه‌ی دوم (لایه‌ی پیوند) بوده و سوئیچ‌های موجود در این لایه نیز فقط قابلیت شناسایی MAC آدرس‌ها را دارند، از پروتکل ARP برای تبدیل آدرس‌های IP به MAC استفاده می‌شود. به عبارت دیگر وظیفه‌ی اصلی پروتکل ARP این است که از روی IP فراخوانی شده در سطح شبکه، MAC آدرس تمامی کاربران شبکه را برای ارتباط لایه دو به دست آورد و تمامی این اطلاعات را در جدولی به نام ARP Table ثبت کند.

نکته: شما با استفاده از دستورات موجود در جدول زیر می‌توانید پروتکل ARP و وضعیت آن را در سطح شبکه مدیریت کنید.

پروتکل DHCP یا (dynamic host configuration protocol)

همانطور که از اسم این پروتکل مشخص است،، DHCP وظیفه آدرس‌دهی خودکار به کاربران موجود در سطح شبکه را بر عهده دارد. به عبارت دیگر همانطور که می‌دانید هر کامپیوتر برای اتصال به شبکه باید دارای یک IP اختصاصی باشد که این IP آدرس یا به صورت دستی برای وی تنظیم می‌شود و یا باید از طریق سرویس‌هایی آدرس را به صورت خودکار برای کلاینت مورد نظر تنظیم کنیم. در صورتی که می‌خواهید این تنظیمات برای کاربران به صورت خودکار تنظیم شود باید از سرویس DHCP استفاده کنید.

روند کار پروتکل DHCP بدین صورت است که کاربری که برای اتصال به شبکه به IP احتیاج دارد یک بسته‌ Broadcast روی شبکه تحت عنوان DHCP Discover ارسال می‌کندتا با ارسال این بسته اعلام کند که به دنبال سرور DHCP برای دریافت آدرس IP می‌گردد. پس از دریافت این بسته توسط سرور DHCP، سرور یک بسته Unicast تحت عنوان DHCP Offer برای معرفی خود به به کاربر ارسال کرده و پس از دریافت این بسته توسط کلاینت، کاربر یک بسته با عنوان DHCP Request بر روی شبکه ارسال می‌کند تا عنوان کند آمادگی دریافت IP را دارد. سرور پس دریافت بسته‌ی ارسالی کاربر (DHCP Request)، یک بسته که حاوی اطلاعات IP می‌باشد را به سمت کاربر ارسال می‌کند.

مطالب مرتبط با این قسمت از مقالات آموزش Network Plus نیز درست در همین نقطه به پایان می‌رسد. در قسمت بعدی مقالات به بررسی دیگر سرفصل‌های کاربردی این دوره آموزشی خواهیم پرداخت.